Του Γιώργου Τ. Γεωργίου*

Η Λεμεσός ως συμπρωτεύουσα, ως η Επαρχία η οποία καταβάλλει στον κρατικό οικονομικό κουρβανά, περίπου το 1/3 της οικονομίας της χώρας αναμένει εδώ και χρόνια την εκτέλεση έργων που πολλές φορές εξαγγέλθηκαν , αλλά δυστυχώς ακόμα βρίσκονται στο ράφι.

Τόσο η Πόλη της Λεμεσού, οι Δήμοι, οι Κοινότητες, η Ύπαιθρος της Λεμεσού, όσο και οι πολίτες, ζουν και βιώνουν τα τελευταία χρόνια μια άνευ προηγουμένου υποσχεσιολογία, σε σημείο πλέον που φτάνει σε επίπεδα κοροϊδίας. Πιο κάτω αναφέρω σειρά σημαντικών έργων που χρονίζουν και αναμένουν το πράσινο φως της εκτέλεσης τους που δεν ανάβει ποτέ τα τελευταία χρόνια.

1) Γενικό Νοσοκομείο Λεμεσού

Τα προβλήματα είναι χρόνια και αφορούν τόσο την στελέχωση όσο και τον εξοπλισμό του. Πλείστες των κλινικών υπολειτουργούν λόγω έλλειψης Ιατρικού προσωπικού, ενώ οι λίστες αναμονής μεγαλώνουν μέχρι και με καθορισμό ραντεβού το 2020. Παρομοίως ελλείψεις υπάρχουν στο Διοικητικό και εργατικό προσωπικό. Το Νοσοκομείο λειτουργεί , χάριν της φιλοτιμίας και της υπερπροσπάθειας του προσωπικού, Ιατρικού και Νοσηλευτικού προσωπικού , καθώς και εργατικό προσωπικό. 

Το Ακτινοθεραπευτικό και Καρδιοχειρουργικό, ούτε στα χαρτιά δεν υπάρχουν πλέον, με αποτέλεσμα οι ασθενείς να ταλαιπωρούνται για να βρουν την υγεία τους, μεταβαίνοντας στη Λευκωσία ή και στον ιδιωτικό τομέα.

Το Νοσοκομείο Κυπερούντας και η Τοπική Αρχή ακόμα αναμένουν την επέκταση και αναβάθμιση του Τοπικού Νοσοκομείου, με τα προβλήματα να μεγεθύνονται καθημερινά.

2) Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου(ΤΕΠΑΚ)

Το Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου, ασφυκτιά και στην ουσία τα τελευταία χρόνια βρίσκεται στη μέγγενη. Ενώ τα αποτελέσματα του, χρόνο με το χρόνο βελτιώνονται και καταξιώνεται στο διεθνή χώρο, ως ένα από τα καλύτερα νέα Πανεπιστήμια, εντούτοις η κρατική ενίσχυση δεν ανταποκρίνεται στο βαθμό που οι ανάγκες και οι απαιτήσεις επιβάλλουν. Ο Προϋπολογισμός του ΤΕΠΑΚ παραμένει καθηλωμένος εδώ και χρόνια, ενώ η ανάπτυξη του Γ΄ Πόλου και η αξιοποίηση του Οικισμού Βερεγγάρια για δημιουργία φοιτητικών εστιών και αθλητικών χώρων έμειναν διακηρύξεις στα χαρτιά.

3) Δρόμος Λεμεσού –Σαιττά

Πρόκειται για ένα έργο ζωτικής σημασίας για την Ύπαιθρο της Λεμεσού. Το έργο αυτό ανακοινώνεται κάθε χρόνο και επαναβεβαιώνεται η εκτέλεση του σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Δυστυχώς, και εδώ υπάρχει στασιμότητα που φτάνει στα όρια πρόκλησης. Λογικά η κυβέρνηση θα έπρεπε να αρχίσει την κατά φάση εκτέλεση του έργου, από το πάνω προς τα κάτω, δηλαδή από τον Σαιττά προς τη Λεμεσό, δεδομένης της οδικής δυσκολίας που υπάρχει και όχι από το πρώτο τμήμα του δρόμου μέχρι την Παλώδια, που είναι το εύκολο.

4) Τεχνολογικό Πάρκο στο Πεντάκωμο

Το έργο αυτό, το οποίο θεωρείται ζωτικής σημασίας έμεινε στα συρτάρια των κυβερνώντων. Καμία νεότερη ενημέρωση για το έργο, το οποίο συνδυάζει τεχνολογία και επιστήμη και μπορούσε να αναδείξει την χώρα μας και θα συνέβαλλε αποφασιστικά στην προώθηση της έρευνας και καινοτομίας, τομείς στους οποίους υστερούμε σημαντικά και των οποίων η ανάπτυξη θα δώσει χιλιάδες θέσεις εργασίας σε άνεργους νέους και ώθηση στην οικονομία.

5) Μέτρα Στήριξης της Υπαίθρου

Η ύπαιθρος της Κύπρου μαραίνει, φτωχαίνει καθημερινά και σε σημείο επικίνδυνο. Ειδικότερα οι 104 κοινότητες της Λεμεσού βρίσκονται επί ξήρου ακμής, φθίνουν καθημερινώς, εγκαταλείπονται με τον κόσμο της Υπαίθρου, απογοητευμένο και απαξιωμένο να αναζητά λύσεις ζωής στις πόλεις.

Χρειάζεται κατεπείγον Σχέδιο Δράσης, από την κυβέρνηση με βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα μέτρα και κίνητρα. Πρωτίστως, υποδομές, ιατρεία, οδικού δικτύου, φορολογικά κίνητρα, σχέδια στέγης και νεανικής επιχειρηματικότητας.

Δεν μπορεί και δεν πρέπει να αφεθούν τα πράγματα σε ελεύθερη πτώση.

Ιδιαίτερη επιδείνωση μπορεί να φέρει επίσης το ξεπούλημα του Συνεργατισμού, όπου οι περιφερειακές ΣΠΕ ενδεχομένως να κλείσουν οριστικά, γεγονός το οποίο θα αποτελέσει και την ταφόπλακα της Υπαίθρου.

Είναι και πολλά έργα μικρότερης εμβέλειας που απασχολούν τους Δήμους και τις Κοινότητες, που περιμένουν την έγκριση ή την έναρξη τους, και τα οποία θα αναβαθμίσουν την ποιότητα ζωής των πολιτών. Έργα που αφορούν αποχετευτικά όμβριων, λυμάτων, οδικά δίκτυα, αναβάθμιση Σχολικών κτιρίων, δημιουργία νέων εκπαιδευτηρίων και στήριξη των Συμβουλίων Κοινοτικού Εθελοντισμού (ΣΚΕ) για την προσφορά κοινωνικής πρόνοιας σε τοπικό επίπεδο.

Η αναγκαιότητα η κυβέρνηση να συγκεκριμενοποιήσει με ένα οδικό χάρτη, το όραμα της, τόσο για τις πόλεις, όσο και για την ύπαιθρο, είναι πλέον ζωτικής σημασίας. Η Λεμεσός δεν είναι επαίτης, αλλά απαιτεί αυτό που δικαιωματικά της ανήκει και όλοι οι φορείς που διεκδικούν. Είναι η ώρα των έργων, των αποφάσεων και όχι των αόριστων δεσμεύσεων και διακηρύξεων.!

 

Γιώργος Τ. Γεωργίου,

*Επαρχιακός Γραμματέας ΑΚΕΛ Λεμεσού-Βουλευτής.